از شرار زهر کین پا تا سرم آتش گرفت            آه ای مـادر بـیا بال و پـرم آتش گرفت

هر نفس از سینه‌ام شعله زبانه می‌کشد            سوخـتم از تب تمام پیکـرم آتش گرفت

روز من با خاطرات کربلا شب می‌شود            بس که گریه کرده‌ام پلک ترم آتش گرفت

هر طلوعی را غروبی عاقبت پایان دهد            ای امان از آن غروبی که حرم آتش گرفت

شعله بر جان همه اهل حرم افـتاده بود            دختری فریاد میزد معجرم آتش گرفت

بـعـد داغ کـربــلا و تـشـنـگـی بـچـه‌هـا            هر کجا که آب دیدم حنجرم آتش گرفت